Een vriendin is erg boos op Lufthansa. Afgelopen zomer vloog ze naar Israël en op de terugweg was er grote vertraging, onder andere door de uitgebreide security checks. Nu is veiligheid plezierig, maar waarom moet je daarop wachten? Kan dat niet allemaal wat beter georganiseerd zodat alles wordt gecontroleerd terwijl je hard door kunt lopen?
En ja hoor, in Frankfurt werd daardoor de aansluitende vlucht naar huis gemist en weg zijn de uren die je al hoog en droog thuis had kunnen zitten. Volgens Europese regelgeving heb je dan recht op compensatie maar alle luchtvaartmaatschappijen mikken erop dat je daar geen gebruik van maakt. Je krijgt consumptiebonnen om je gunstig te stemmen, ze zijn alleraardigst maar als je vervolgens je recht wil halen en geld wil zien dan komen ze met formulieren en mag je wachten tot je een ons weegt.
Het wordt tijd voor actie. Een boek moet er komen, vol interviews met getroffenen. 'Verloren uren' wordt de titel, met als ondertitel 'Zij hadden vertraging'. Gesprekken over de tijd die ze kwijt zijn geraakt en de periode die daarna kwam, het gevoel dat die uren je zijn ontstolen en dat je in diepste wezen niet kan vatten waar die zijn gebleven. Je komt heel anders thuis, de vrienden die een surprise party hadden georganiseerd zijn al naar huis, op het aanrecht staat een huzarensalade voor achttien man, dat gevoel.
De reizigersvereniging "Vlucht Gemist" koopt bij de weduwe Wolkers een monument dat de oude meester al af had maar dat nooit is opgehaald, iets met enorme spiegels en eist van Schiphol dat dit een plekje krijgt.
Een Monument voor de Gemiste Vlucht. Reizigers die bijgelovig zijn gaan er voor vertrek altijd even langs. As je jezelf in die spiegel hebt kunnen zien, dan weet je dat vertraging je bespaard zal blijven en dat je behouden aankomt, met alle uren nog op zak.
Anderen, die familieleden of vrienden hebben met vertraging, kunnen er langs gaan en enkele momenten van stilte in acht nemen. Sommigen hangen er "Welkom Thuis" ballonnen aan vast, als degene die ze hadden willen verwelkomen om wat voor reden dan ook niet is komen opdagen.
Het monument moet wel centraal gelegen zijn, want hoe lang we er ook dralen, we willen wel op tijd thuis zijn.
En ja hoor, in Frankfurt werd daardoor de aansluitende vlucht naar huis gemist en weg zijn de uren die je al hoog en droog thuis had kunnen zitten. Volgens Europese regelgeving heb je dan recht op compensatie maar alle luchtvaartmaatschappijen mikken erop dat je daar geen gebruik van maakt. Je krijgt consumptiebonnen om je gunstig te stemmen, ze zijn alleraardigst maar als je vervolgens je recht wil halen en geld wil zien dan komen ze met formulieren en mag je wachten tot je een ons weegt.
Het wordt tijd voor actie. Een boek moet er komen, vol interviews met getroffenen. 'Verloren uren' wordt de titel, met als ondertitel 'Zij hadden vertraging'. Gesprekken over de tijd die ze kwijt zijn geraakt en de periode die daarna kwam, het gevoel dat die uren je zijn ontstolen en dat je in diepste wezen niet kan vatten waar die zijn gebleven. Je komt heel anders thuis, de vrienden die een surprise party hadden georganiseerd zijn al naar huis, op het aanrecht staat een huzarensalade voor achttien man, dat gevoel.
De reizigersvereniging "Vlucht Gemist" koopt bij de weduwe Wolkers een monument dat de oude meester al af had maar dat nooit is opgehaald, iets met enorme spiegels en eist van Schiphol dat dit een plekje krijgt.
Een Monument voor de Gemiste Vlucht. Reizigers die bijgelovig zijn gaan er voor vertrek altijd even langs. As je jezelf in die spiegel hebt kunnen zien, dan weet je dat vertraging je bespaard zal blijven en dat je behouden aankomt, met alle uren nog op zak.
Anderen, die familieleden of vrienden hebben met vertraging, kunnen er langs gaan en enkele momenten van stilte in acht nemen. Sommigen hangen er "Welkom Thuis" ballonnen aan vast, als degene die ze hadden willen verwelkomen om wat voor reden dan ook niet is komen opdagen.
Het monument moet wel centraal gelegen zijn, want hoe lang we er ook dralen, we willen wel op tijd thuis zijn.